Wim Mak
Dinsdag 2 juli 2024 is ons bestuurslid Wim Mak overleden.
Wim is 16 jaar lid geweest van het bestuur van de Stichting vrienden van de aaltense synagoge’
Na zijn arbeidszame leven in het onderwijs werd hij in 2007 gevraagd om secretaris van de synagoge te worden. Een functie die hem op lijf was geschreven.
Het is gebruikelijk dat je je als nieuw bestuurslid in het volgende jaarverslag voorstelt aan de donateurs. Voor Wim als classicus en begenadigd schrijver een mooie binnenkomer om zich voor te stellen.
Ik citeer zijn motivatie uit het jaarverslag van 2007:
‘Met overtuiging heb ik daar ja opgezegd, enerzijds vanwege het belang dat ik hecht aan het bewaren en in herinnering houden van waardevolle tradities, zeker waar het gaat om de heilige geschriften en de eredienst van het volk dat door de gehele wereldgeschiedenis heen een bijzondere plaats ingenomen heeft als het uitverkoren volk van God, anderzijds ook uit respect voor de velen die in de loop der eeuwen juist vanwege hun afkomst en religie zijn gediscrimineerd, vervolgd, gemarteld en vermoord. Hoe vaak we ook zeggen dat zoiets nooit meer mag gebeuren, iedere keer blijkt dat voornemen na een of twee generaties te worden overwoekerd door vooroordelen, gebrek aan kennis van het verleden en niet zelden onredelijke haat. Altijd blijft het nodig om daartegen te waarschuwen en de kennis van de geschiedenis levend te houden., einde citaat.
Wim ging voortvarend te werk, zo omschreef de toenmalig voorzitter Aart van Triest. Wim hield van structuur, zijn notulen en besluitenlijsten van de vergaderingen waren tot in puntjes verzorgd. ‘Ik denk wel dat ik consciëntieus ben’ zei Wim dan. Hij werkte geordend, vol aandacht en was in alles een leider. Een man waar je op aan kon. Soms verzuchtte hij wel eens dat het hem teveel werd. Ga maar na: hij was voorzitter van Syneon, een samenwerkingsverband van 22 stichtingen rondom synagogen in Oost en Noord Nederland, die proberen niet alleen het gebouw maar ook het joods cultureel erfgoed levend te houden. Binnen onze stichting onderhield hij de contacten met de gemeente Aalten met als hoogtepunt de goedkeuring voor het plaatsen van de Stolpersteine, het Anne Frank project Bocholt – Aalten, het benaderen van de pedagogische academie om leraren in spé uit te nodigen, het onderhouden en werven van vrijwilligers voor rondleidingen, en zo zijn er nog veel meer activiteiten die Wim samen met de overige bestuursleden en vooral met zijn vriend Hugo Kuiper heeft ondernomen.
Wim heeft zich ook sterk gemaakt voor een heruitgave van het boek van Peter Lurvink, ‘de Joodse gemeente in Aalten’. Aan de hand van de verhalen van de mensen die hier gewoond hebben, blijven we vertellen wat er in de oorlog gebeurd is en wat voor impact dat heeft gehad. Door verschillende donaties is de herdruk verschenen.
Wim was een geliefd en wijs mens, hartelijk, transparant, onderhoudend en altijd in voor een goed gesprek, dat soms wel eens wat lang duurde.
Tot het laatst aan toe was Wim betrokken bij de synagoge. Op vrijdag 24 mei genoot hij samen met het bestuur en de vrijwilligers nog van een heerlijk lunch.
Wim, we gaan je enorm missen.
Hugo Kuiper
Maandag 28 augustus 2023 is ons bestuurslid Hugo Kuiper overleden.
Je bent gezien, je bent niet onopgemerkt gebleven Hugo komt begin van deze eeuw in het bestuur van de stichting. Hugo ontwikkelt zich al sneltot een onmisbare schakel voor de synagoge. Alhoewel hem meermaals gevraagd wordt een specifieke functie in te nemen, blijft Hugo liever alleen bestuurslid. Dat hield niet in dat hij zich niet inzette voor diverse taken binnen het bestuur. Hugo is een stille, harde en serieuze werker en daardoor een grote kracht. Binnen het toenmalige bestuur is Hugo degene die verstand heeft van computers en hoe daar mee om te gaan. Hugo gaat zich meer en meer toeleggen op het digitaliseren van zoveel mogelijk informatie over de Aaltense synagoge. Ook de donateursadministratie heeft Hugo gedigitaliseerd. Dankzij zijn gedegen digitale kennis leverde dit de synagoge in 2010 een eigen website op. Hugo heeft veel kennis over het Jodendom en haar geschiedenis. Hij verdiept zich in vele aspecten van de geschiedenis rondom de Aaltense Synagoge. Als rondleider heeft hij zodoende de bezoeker veel te vertellen. Hij onderhoudt contacten die van belang zijn voor de Aaltense Synagoge, maar ook van belang zijn voor de mensen die inmiddels ver buiten Aalten vertoeven. Deze contacten zijn ook heel belangrijk gebleken toen we in Aalten besloten om Stolpersteine te gaan leggen. Het lukt Hugo om ieder jaar weer een prachtig uitgevoerd jaarverslag het daglicht te laten zien. Hij trok aan de bel als er input geleverd moest worden, maar altijd bescheiden. Je was nooit te laat als je iets inleverde, kreeg alleen te horen; fijn dat je het gestuurd hebt. Een vraag aan Hugo kan altijd rekenen op een antwoord, hij helpt je om te komen tot een oplossing. Op het gebied van techniek wil hij ook alles weten. Met de aankoop van een modern informatiescherm in de synagoge heeft hij zich in eerste instantie niet erg bemoeid, maar toen het er was, wilde hij wel precies weten hoe het werkte. Zo was Hugo. Van alles op de hoogte willen zijn. Hugo vormt samen met Wim Mak het motorblok van de synagoge. Dat maakt het bestuur kwetsbaar. Samen wordt er volop ingezet op het werven van nieuwe, jongere bestuursleden. Gelukkig tot nu toe niet zonder succes en zo wordt de kwetsbaarheid van het bestuur beetje bij beetje verminderd. Tot op het eind, hoe ziek hij ook is, blijft hij geïnteresseerd in de ontwikkelingen van de synagoge en hij heeft nog veel taken uitgevoerd. Hij zette alles op alles om toch nog aanwezig te kunnen zijn op de jaarlijkse vrijwilligerslunch, een idee van Hugo. Wij als bestuur zullen hem ontzettend gaan missen, maar hij zal ook altijd in onze nabijheid zijn. Wij zullen hem nooit vergeten. Zijn naam zal genoemd blijven, zoals het binnen de Joodse traditie gebruikelijk is.